Two Bowls

Roshanak Keyghobadi | March 2015 | New York

Currently a 10^th century ceramic serving bowl from Iran resides at the Metropolitan Museum of Art in New York City. This bowl was probably made in Samarqand but excavated in the city of Nishapur (in northwestern Iran).[i] The bowl has calligraphic decorations in Eastern Kufic script[ii] that wishes its owners/users “blessing, prosperity, goodwill, peace, and happiness.”[iii]

Two years ago in Fargo, North Dakota (in north central USA) a ceramic serving bowl was made by the potter Michael Strand[iv] as a component of a project titled Bowls Around Town. This bowl was placed in a carefully crafted wooden box along with a video camera and a recipe journal and circulated among various individuals. In course of several years people would borrow the bowl and it would hold meals that each person has made, the camera will be used to record the process and the recipes, related memories and stories will be written in the journal. Bowls Around Town was part of Engage+Use project that “featured contemporary project-based work that investigated the processes of making, using, and living with bowls.”[v]

Although from different cultures and eras these two bowls have a number of qualities in common. Both bowls are made out of clay and their forms serve their purpose of holding food. They have also been tools for communication with their users – the writings on the bowl from Iran transmit positive messages of wellbeing and happiness and the bowl from Fargo becomes a tool for evoking and transmitting stories. Connection with both bowls from the beginning of their making to every time they have been or are used involves a collective effort. According to art historian Sheila Blair[vi] a team of skilled artisans was involved in making and decorating bowls such as the bowl from Iran. They were the owners/managers, throwing potters, people who did the clay preparation, throwing and turning, painted decoration, glazing, and firing as well as calligraphers, painters for the interior and assistants for the exterior painting. Although the bowl from Fargo has one maker yet it involves a team of facilitators and users such as various communities and groups, families, fire stations, public library patrons or anyone who has hosted the bowl. [vii]

But is there any relationship between the form and function of these two bowls and do they have any aesthetic value? The debate about form and function in art frequently points to the architect, Louis Sullivan[viii] and his famous statement about form following function. Sullivan believed that the purpose of a building establishes the form that it should take. As the continuation of Sullivan’s philosophy Frank Lloyd Wright[ix] proposed the idea of “organic architecture” which believed in the close relationship between human and nature by designing integrated and unified sites and spaces. Walter Gropius[x], who founded the German art school Bauhaus in 1919 and was one of the pioneers of modern architecture, believed in “total architecture” and “total work of art” in which various forms of art are combined to create a singular experience. Iranian philosopher Seyyed Hossien Nasr[xi] believes that Islamic architecture and art have transcendent forms and qualities. Nasr (1973) has stated that: “…men live in forms and, in order to be drawn toward the transcendent, they must be by forms that echo transcendent archetypes.”[xii]. Also Nader Ardalan[xiii] and Laleh Bakhtiar[xiv] (1973) have explained that the function of traditional Iranian art is achieving aesthetic and spiritual Unity. They believe that: “the traditional artist creates the external art form in light of the spirit; in this way the art form is able to lead man to the higher states of being and ultimately to Unity.” [xv]

The shape, color, organic lines, decorations and calligraphy on one bowl and the proportions, form, texture and glaze on the other not only make each bowl sophisticated and beautiful but also offer unique visual experiences to its makers, users and viewers. As philosopher and educational reformer John Dewey[xvi], points out “a work of art is created every time it is esthetically experienced.” [xvii] Dewey believed in the transformative nature of the aesthetic experience and stated that: “art throws off the covers that hide the expressiveness of experienced things; it quickens us from the slackness of routine and enables us to forget ourselves by finding ourselves in the delight of experiencing the world about us in its varied qualities and forms. It interprets every shade of expressiveness found in objects and orders them in a new experience of life. Because the objects of art are expressive, they communicate.”[xviii]

The makers of the bowl from Iran have created an expressive vessel that communicates through words, which transform its users eating experience. When the food is gradually consumed and the words are revealed an ordinary bowl becomes an object of beauty and contemplation therefore according to the Islamic thought revealing meaning (mana) through form (surat).

The maker of the Fargo bowl Michael Strand explains that his art practice and mission is to create objects (cups and bowls) which are meant to function as tools for visual, verbal and human interactions. He states: “I make objects that extend beyond the walls of the museum or the confines of a gallery. Without this restriction I work to build bridges between people through shared experiences with functional objects and ideas. Relationship is my content. Working in collaboration is my process. Human connection through art, craft and design is my mission.”

Ultimately although the bowl from Iran and the bowl from Fargo function as practical vessels they are also “objects of art” and vice versa. And most importantly these bowls function as “objects of inquiry” that are expressive and open to new and contemporary aesthetic experiences. The two bowls “build bridges” between makers and users, past and present, meaning and form, form and function.

 

Images:

Bowl. Late 10th–11th century, Iran, Nishapur; present-day Uzbekistan, probably Samarqand. Earthenware. Metropolitan Museum of Art, New York, U.S.A. 35.6 cm x 10.8 cm.

Bowl. 2013, U.S.A., Fargo, North Dakota. Ceramic. Made by Michael Strand as part of Bowls Around Town project. 36 cm x 14 cm.

 

Notes:

[i] Nishapur and Samarqand were under Samanid rule in the 10th century Iran.

[ii] “Eastern Kufic” script is now referred to as “new style script.” It is a script most often associated with the Eastern Islamic World.” Maryam Ekhtiar. (2015)

[iii] “Bowl with Arabic inscription [Found at Iran, Nishapur, Tepe Madrasa]” (40.170.15) In Heilbrunn Timeline of Art History . New York: The Metropolitan Museum of Art, 2000–. http://www.metmuseum.org/toah/works-of-art/40.170.15. (July 2011)

[iv] Michael Strand (b. 1970 ).

[v] Engage+Use project and Bowls Around Town were part of a larger exhibition titled Object Focus: The Bowl that was curated by Namita Gupta Wiggers at the Museum of Contemporary Craft, Portland. Object Focus: The Bowl: March 07, 2013 – September 21, 2013. Engage+Use: May 16 – September 21, 2013. http://mocc.pnca.edu/exhibitions/5412/

[vi] Sheila Blair (b. 1948).

[vii] Blair, S. (2013) Text and Image in Medieval Persian Art. Chapter 2: The Art of Writing:A Bowl from Samarqand. P. 13.

[viii] Louis Sullivan (1864-1924).

[ix] Frank Lloyd Wright (1867-1959).

[x] Walter Gropius (1883-1969).

[xi] Seyyed Hossien Nasr (b. 1933).

[xii] Nasr, S.H. (1973) Islamic Art and Spirituality. p. xi

[xiii] Nader Ardalan (b. 1940).

[xiv] Laleh Bakhtiar (b.1938).

[xv] Ardalan, N. and Bakhtiar, L . (1973) Sense of Unity; The Sufi Tradition in Persian Architecture. p. 7

[xvi] John Dewey (1859- 1952).

[xvii] Dewey, J. (1934) Art as Experience. p.113.

[xviii] Dewey, J. (1934) Art as Experience. p.108.

© Roshanak Keyghobadi, 2016. This essay cannot be reproduced, quoted, translated or published in part or as a whole in any format without Roshanak Keyghobadi’s permission.

* This article was originally published in NESHAN magazine #34 | Autumn 2015

دو کاسه

روشنک کیقبادی | فروردین ۱۳۹۴ | نیویورک

در حال حا ضر یک کاسه متعلق به قرن دهم میلادی از ایران درموزه ی هنر متروپولیتن نیویورک مسکن دارد که به احتمال زیاد در سمرقند ساخته شده ولی در نیشابور (در شمال غرب ایران)۱ پیدا شده است. این کاسه که با خوشنویسی تزیین شده نوشته ای به خط کوفی شرقی۲ برویش دارد که آرزوی “برکت, کامیابی, حسن نیت, صلح و خوشبختی”۳ برای صاحب و استفاده کننده خود می کند

دو سال پیش در شهر فارگو درداکوتای شمالی (در شما ل مرکزی ایالات متحده امریکا) یک کاسه به دست سفالگری به نام مایکل سترند۴ ساخته شد که جزو پروژه ای به نام “کاسه های پیرامون شهر” بود. این کاسه در یک جعبه ی چوبی که مخصوص ان درست شده بود همراه یک دوربین ویدئو و یک دفتر برای نوشتن دستورغذا قرار داده شد و بین افراد دست به دست به گردش درآمد. درطول چند سال آینده مردم این کاسه را قرض خواهند گرفت و کاسه هرغذایی که هر فردی درست کند درخود جای خواهد داد ,از دوربین ویدئو برای ثبت روند کار و دستور غذاها استفاده می شود و خاطرات و داستانهای مرتبط به هرغذا دردفتر یادداشت خواهند شد. “کاسه های پیرامون شهر“ قسمتی از طرح “سهیم شدن+استفاده” بود که ” کارهای معاصر و پروژه ها یی را به نمایش می گذا شت که روند ساختن ,استفاده و زندگی با کاسه ها را بررسی می کرد .”۵

با اینکه این دو کاسه مربوط به دو فرهنگ و عصر متفاوت هستند ولی از چند جنبه به یکدیگر شباهت دارند. هر دو کاسه سفالی هستند و کارشان را که نگه داشتن غذاست انجام می دهند. این دو ابزاری برای ارتباط با استفاده کننده های خودشان هم هستند — نوشته های روی کاسه ای که از ایران است پیامهای مثبتی چون سلامتی و خوشبختی را انتقال می دهد و کاسه ای که از فارگو است وسیله ای برای فراخواندن وانتقال داستان هاست .

ارتباط باهردو کاسه از ابتدا ساخته شدنشان وهربارکه استفاده شده اند یا می شوند یک کوشش گروهی است. همانطور که متخصص تاریخ هنر شیلا بلر۶ می گوید یک گروه هنرمند ماهرکاسه هایی مثل این کاسه که از ایران است را می ساختند. این جمع شامل صاحبان/مدیران ,افرادی که خاک رس و گل را آماده میکردند ,سفالگران ,لعآب کاران و همینطور خوشنویسان و نقاشان تزیینات داخل و خارج کاسه بودند. با اینکه کاسه ای که از فارگو است را یک نفر ساخته بااینحال یک گروه به او کمک کرده اند که شامل انجمن ها ,دسته ها ,خانواده ها ,مراکز آتش نشانی ,کتابخانه های عمومی وهر کسی که میزبان کاسه بوده می باشند. ۷

ولی آیا هیچ ارتباطی بین شکل و کاربرد این دو کاسه وجود دارد و آیا این دو دارای هیچ ارزش زیبایی شناختی هستند؟ مباحثه درمورد شکل و کاربرد در هنر غالبا اشاره به لویز سولیوان۸ آرشیتکت دارد و گفته معروف او درمورد پیروی شکل از کاربرد. سولیوان عقیده داشت که هدف یک ساختمان شکل ان را تعیین می کند . فرنک لوید رایت۹ درادامه طرز فکر سولیوان اندیشه ی “معماری ارگانیک” را مطرح کرد که عقیده به ایجاد رابطه نزدیک بین انسان و طبیعت از طریق طراحی فضاها و مکان های یکپارچه داشت. والتر گروپیوس۱۰ که مدرسه هنر آلمانی باوهاوس را در ۱۹۱۹ تاسیس کرد و یکی از پیشگامان معماری مدرن بود عقیده به “معماری کلی وتام” و “هنر تام” داشت که در ان اشکال مختلف هنر با یکدیگر ادغام میشوند تا یک تجربه واحد پدید بیاورند.

فیلسوف ایرانی سید حسین نصر۱۱ بر این عقیده است که معماری و هنر اسلامی اشکال و کیفیت های افضل دارند . نصر میگوید :”انسان ها در شکل زندگی می کنند, برای این که به سمت افضل کشیده شو ند باید با اشکالی که الگو ی افضل را منعکس می کنند احاطه شوند”.۱۲ همینطور نادر اردلان۱۳ و لاله بختیار۱۴ توضیح می دهند که کاربرد هنر سنتی ایران رسیدن به وحدت زیبایی شناختی و معنوی است. آنها عقیده دارند که : “هنرمند سنتی شکل هنر بیرونی را در پرتو روح و معنی خلق می کند؛ از این طریق شکل هنری توانایی این را دارد که انسان را به مراتب بالاتر وجود و در نهایت به وحدت برساند .”۱۵

شکل , رنگ ,خط های ارگانیک , تزئینات و خوشنویسی بروی یک کاسه و تناسبات ,شکل ,بافت و لعاب در کاسه دیگر نه تنها هر یک از این دو را زیبا و پیچیده کرده اند بلکه تجربه های زیبا شناختی منحصر به فردی را برای سازنده ,استفاده کننده و بیننده فراهم می کنند . همانطور که جان دیویی۱۶ فیلسوف و اصلاح طلب اموزشی اشاره می کند: ” یک اثر هنری هر بار که از طریق زیبایی شناختی تجربه می شود دوباره خلق می شود.”۱۷ دیویی عقیده به طبیعت دگرگون کننده تجربه زیباشناختی دارد و می گوید: ” هنر پرده ای را که بیان گری چیزهای تجربه شده را پنهان کرده کنار میزند. به ما در مقابل رخوت روزمره گی نیرو می دهد و ما را قادر می سازد که خود را فراموش کنیم و خودمان را در شوق تجربه کردن دنیای پیرامون خود با کیفیت ها و شکل های متفاوتش پیدا کنیم . هنر انواع تجلیات یک شیء را تفسیر میکند و به یک تجربه جدید در زندگی تبدیل میک ند .از ان جائی که اشیاء هنری بیانگر هستند ,ارتباط برقرارمی کنند.” ۱۸

سازنده گان کاسه ای که از ایران است ظرفی گویا خلق کرده اند که با کلمات ارتباط برقرار می کند و تجربه غذا خوردن را برای استفاده کننده اش دگرگون می کند. وقتی که در این کاسه غذا خورده می شود و به تدریج کلمات آشکار می شوند یک کا سه معمولی تبدیل به چیزی زیبا و قابل تعمق می شود یعنی طبق نظریه اسلامی معنا را از طریق صورت آشکار می کند .

سازنده کاسه فآرگو مایکل سترند توضیح می دهد که کار هنری و ماموریت او به وجود آوردن اشیا یی (فنجان و کاسه) است که کاربرد ابزاری برای ارتباط دیداری ,گفتاری و انسانی دارند . او میگوید: “من اشیا یی می سازم که ورای دیوارهای موزه یا محدوده گالری می روند .بدون این محدودیت من سعی می کنم که بین مردم پل هایی از تجربه های مشترک با اشیا کاربردی و اندیشه درست کنم . ارتباط محتوای من است . کار از طریق همکاری روند کار من است. رابطه انسانی از طریق هنر, صنعت و طراحی ماموریت من است .”

در نهایت اگر چه کاسه از ایران و کاسه از فارگو کاربرد عملی دارند آنها اشیایی هنری هستند و برعکس. و مهمتر این که کاربرد این دو کاسه این است که “اشیا پرس و جو” هستند , بیان گرند و آماده تجربه های زیبا شناختی جدید و معاصر. این دو کاسه پلی ساخته اند بین سازنده و استفاده کننده, گذشته و حال, معنی و شکل ,شکل و کاربرد.

:پا نوشت ها

۱. در قرن دهم میلادی نیشابور و سمرقند جزو حکومت سامانی بودند

۲. “خط کوفی شرقی در حال حاضر به نام خط سبک نو شناخته میشود که خطی است متعلق به شرق جهان اسلام.” مریم اختیار-۲۰۱۵

۳.”Bowl with Arabic inscription [Found at Iran, Nishapur, Tepe Madrasa]” (40.170.15) In Heilbrunn Timeline of Art History . New York: The Metropolitan Museum of Art, 2000–. http://www.metmuseum.org/toah/works-of-art/40.170.15. (July 2011)

۴. Michael Strand (b. 1970)

۵. طرح “سهیم شدن+استفاده” و کاسه های پیرامون شهر اجزا یک نمایشگاه بزرگتر به نام تمرکزروی شی بودند که نمیتا گوپتا ویگر در موزه هنر معاصر پورتلند هماهنگ کرده بود
Object Focus: The Bowl: March 07, 2013 – September 21, 2013. Engage+Use: May 16 – September 21, 2013.
http://mocc.pnca.edu/exhibitions/5412

۶.Sheila Blair (b. 1948)

۷. Blair, S. (2013) Text and Image in Medieval Persian Art. Chapter 2: The Art of Writing:A Bowl from Samarqand. P. 13

۸. Louis Sullivan (1864-1924)

۹. Frank Lloyd Wright (1867-1959)

۱۰. Walter Gropius (1883-1969)

۱۱. Seyyed Hossien Nasr (b. 1933)

۱۲. Nasr, S.H. (1973) Islamic Art and Spirituality. p. xi

۱۳. Nader Ardalan (b. 1940)

۱۴. Laleh Bakhtiar (b.1938)

۱۵. Ardalan, N. and Bakhtiar, L . (1973) Sense of Unity; The Sufi Tradition in Persian Architecture. p. 7

۱۶. John Dewey (1859- 1952)

۱۷. Dewey, J. (1934) Art as Experience. p.113

۱۸. Dewey, J. (1934) Art as Experience. p.108

تصویر ها :

کاسه. اواخر قرن ١٠ تا ۱۱,ایران , نیشابور؛ ازبکستان امروزی ,احتمالا سمرقند. سفال. موزه هنر متروپولیتن
, نیو یورک, ایالات متحده امریکا. ۳۵.۶ سانتیمتر در ۱۰.۸ سانتیمتر.

کاسه. ٢٠١٣.ایالات متحده امریکا. فارگو, داکوتای شمالی. سرامیک. ساخته مایکل سترند جزو پروژه کاسه های پیرامون شهر. ۳۶ سانتیمتر در ۱۴ سانتیمتر.

. این متن در مجله نشان ( شماره ۳۴) ویژه‌ی کارکرد و طراحی به چاپ رسیده است
.چاپ وتکثیر این متن به هرشکلی بدون اجازه روشنک کیقبادی ممنوع است  ©